دو پرسش ساده و صریح از آقای صادق لاریجانی دربارۀ اکبر طبری

عصر ایران؛ سروش بامداد - متن کیفرخواست اکبر طبری معاون اجرایی سابق حوزۀ ریاست قوه قضاییه در دوره  آقای صادق لاریجانی به معنی واقعی کلمه تکان‌دهنده است. 

ممکن است گفته شود تنها در حوزۀ ریاست سمت داشته یا در استخدام قوه قضاییه نبوده یا هر توضیح دیگر. اما هر چه بوده این فرد به آقای صادق لاریجانی نزدیک بوده و از این موقعیت استفاده یا سوء استفاده می‌کرده است و این قابل انکار نیست و با عنوان «مدیر کل اجرایی و  فنی - مهندسی حوزۀ ریاست قوۀ قضاییه» امضا می کرده است.

 از متن کیفرخواست نیز این نزدیکی برمی‌آید و اساساً بدون این نزدیکی نمی‌توانست چنان اختیارات و جسارت و نفوذی پیدا کند و به تعبیری که در متن کیفرخواست آمده دفتر او به کانونی برای حل پرونده‌ها - بخوانید کار‌چاق‌کُنی کلان - تبدیل شود. 

این یادآوری هم البته خالی از لطف نیست:

پس از آن که مصطفی تاج‌زاده در مناظره با علیرضا زاکانی از او خواست نام فرد مورد نظر خود را بیاورد او برای اولین بار نام اکبر طبری را بر زبان آورد و خبرگزاری جمهوری اسلامی (ایرنا) هم متن را منتشر کرد و در پی آن دفتر آقای صادق لاریجانی در مقام رییس مجمع تشخص مصلحت این گونه واکنش نشان داد:

«برخی از اتهامات مطرح درمورد معاون اجرایی حوزه ریاست قبلاً در دادسرا بررسی شده و کذب بودن آن محرز شده بود. رئیس قوه قضاییه پیشین هم خود مستقلاً آنها را بررسی و خلاف بودن آنها برای وی محرز شده بود. مدعیان اگر مدعی وجود اتهاماتی دیگر هستند چرا در طول ده سال آنها را با رئیس قوه قضاییه در میان نگذاشته‌اند؟»

به عبارت دیگر اگر از معتمدِ آقای صادق لاریجانی شکایت دارید نزد آقای صادق لاریجانی مطرح کنید تا لابد پرونده را آقای اکبر طبری رسیدگی کند! (تکان‌دهنده‌ترین جمله در دادگاه: حرف او در حکم حرف رییس قوه قضاییه تلقی می‌شده است)

  متن کیفرخواست جداگانه منتشر شده و با این متن پیوند دارد و می توانید بخوانید و تکرار نمی‌کنم. همین قدر هست که بر اساس اظهارات نمایندۀ دادستان، رشوه‌های کلان می‌گرفته‌ و کار از کار چاق کنی گذشته بوده آن هم درون دستگاه قضایی و هر چند هنوز متهم است اما 250 پرونده کلاسه دربارۀ اتهامات او تشکیل شده و رمان کلیدر نیست که 10 جلد شده باشد. اتهاماتی که می‌تواند عنوان سلطان رشوه را از فرد اعدام شدۀ قبلی سلب کند و به او اختصاص یابد.  

این نوشتۀ کوتاه اما به قصد طرح دو پرسش از رییس پیشین دستگاه قضایی اسـت:

1- جناب ایشان از این همه تخلف و رشوه خواری توسط این فرد چنان که در متن کیفرخواست آمده و به عبارت دیگر از حضور مجسمۀ فساد در کنار خود اطلاع داشته‌اند یا نه؟ اگر آری چرا اقدام نکردند و چرا در زمان ریاست خود ایشان این جرثومه را دادگاهی نکردند؟ و اگر نه، وقتی از نزدیک خود اطلاع نداشتند از دورها چگونه اطلاع داشتند؟ 

2- اگر اطلاعات مربوط به این فرد در زمان ریاست ایشان به دست رسانه‌ای می‌رسید امکان انتشار و افشاگری داشت یا با آن برخورد می‌شد و احتمالا به کسانی سپرده می شد که نام شان در فهرست همدستان آقای طبری آمده است؟

پاسخ به همین دو پرسش کافی است و نیاز به توضیح بیشتر نیست.

عید سعیدفطر مبارک

فرا رسیدن عید سعید فطر بر تمام مسلمانان عالم مبارک باد.تصاویر زیر بمناسبت سالگرد ازادسازی خرمشهر میباشد

۲۶ ناو جنگی آمریکا پرسنل مبتلا به کرونا دارد!

یک مقام نظامی آمریکا گفت که ۲۶ ناو جنگی این کشور پرسنل مبتلا به کرونا دارد.

به گزارش جام جم آنلاین از  خبرگزاری فارس، یک مقام نظامی آمریکا گفت که در ۲۶ ناو جنگی این کشور موارد مبتلا به ویروس کرونا گزارش شده است.

این مقام نظامی که با پایگاه اینترنتی هیل گفت‌وگو می‌کرد، افزود تمامی این ناوهای جنگی در بندر بوده و هر کدام تعدادی مبتلا به ویروس کرونا دارند.

وی گفت که ۱۴ ناو دیگر نیز موارد ابتلا به ویروس کرونا داشته‌اند که تمامی ملوانان آنها در حال حاضر بهبود یافته‌اند.

از ۲۹۷ ناو جنگی فعال آمریکا در حال حاضر ۹۰ ناو در دریا بوده و هیچ مورد ابتلا به کرونا در این ناوها گزارش نشده است.

در حال حاضر ۳۵۷۸ نفر از نظامیان آمریکایی به ویروس کرونا مبتلا شده‌اند که از این تعداد دو نفر جان خود را از دست داده، ۸۵ نفر در بیمارستان بستری بوده و ۱۰۷۳ نفر نیز بهبودی خود را بدست آورده‌اند.

نیروی دریایی آمریکا با ۱۲۹۸ مورد، یک سوم از مبتلایان به ویروس کرونا در ارتش آمریکا را داراست که تقریبا نیمی از این تعداد نیز، مبتلایان به ویروس کرونا در ناو هواپیمابر «تئودور روزولت» هستند.

 

میلاد حضرت امام مهدی(عج)

میلاد باسعادت امام زمان عجل الله تعالی فرجه شریف مبارک بادمجموعه پوستر ولادت امام مهدی علیه السلام 

تأثیر دعا و دارو در درمان بیماری

به لحاظ علمی بیماری کرونا با ویروس در بدن ایجاد شده و به وسیله دارو از بین می رود؛ اما مشخص نیست چطور دعا می خواهد با این ویروس مقابله کند! وقتی ویروس در بدن هست، دعا فایده ای ندارد! چطور می شود توسط حمد و آیت الکرسی، جلوی بیماری کرونا را گرفت؟

پاسخ اجمالی:

همه هستی تحت مشیت و اراده حضرت حق بوده و خداوند عالم را به واسطه وسایط اداره می کند. ازاین رو اگر قرار باشد، درمانی حاصل شود نیز باید با اذن و اجازه او و نیز با وساطت واسطه ها حاصل شود. همچنانکه یکی از واسطه ها دارو و درمان است، یکی از واسطه ها نیز دعاست؛ اما نباید دعا را در برابر طی کردن مسیر درمان دانست چراکه بنا بر روایات دینی، دعا بدون کوشش و انجام کارهای لازم، بی فایده است.

 

پاسخ تفصیلی:

مقدمه:

مؤمنان در مواجهه با مشکلات و درد و رنج و بیماری، هم زمان هم دعا می خوانند و با خدا راز و نیاز می کنند و هم از دارو و درمان بهره می برند. در ادامه، با ارائه نکاتی، تعامل این دو امر با هم را توضیح می دهیم:

نکته اول:

هیچ تردیدی نیست که همه رخدادها در جهان خلقت به مشیت و اراده الهی صورت می‏گیرد و هیچ امری خارج از دایره قدرت الهی نیست. به عبارت دیگر مؤثر اصلی در ساحت هستی درنهایت خداست و هر آنچه در این ساحت رقم می خورد، در یک نظام طولی بااراده و علم الهی محقق می شود.

چنانکه قرآن کریم حتی افتادن برگ از درخت را در دایره علم الهی معرفی نموده است:

«یعْلَمُ مَا فىِ الْبرَ وَ الْبَحْرِ وَ مَا تَسْقُطُ مِن وَرَقَةٍ إِلَّا یعْلَمُهَا وَ لَا حَبَّةٍ فىِ ظُلُمَاتِ الْأَرْضِ ... (1)؛ و [خداوند] آنچه در خشکى و دریاست مى‏داند و هیچ برگى فرونمی افتد مگر [اینکه‏] آن را مى‏داند».

درنتیجه هر کاری اگر بخواهد به ثمر برسد، باید اذن و اجازه الهی نیز در آن وجود داشته باشد؛ و تأثیر دارو و درمان نیز از این امر مستثنا نیست.

از سوی دیگر هر چیزی که امکان دارد، می تواند متعلق اراده الهی قرارگرفته و اگر تحقق آن مستلزم ظلم نبوده و با حکمت الهی مخالفت نداشته باشد، به وقوع خواهد پیوست.

نکته دوم:

اما نکته ای که در این میان وجود دارد این است که اِعمال اراده الهی در این عالم به واسطه وسایط صورت گرفته و خداوند به جهت خصوصیات و ویژگی هایی که در هر یک از ایشان قرار داده، اراده خود را در عالم محقق می سازد.

امام صادق (ع) در این خصوص می فرماید:

 «ابی الله أن یجری الاشیاء الا بالأسباب؛ (2)؛ خداوند امور و اشیا را تنها از طریق علل و سببش جاری می سازد».

درنتیجه در این عالم نسبت به وسایط، قوانینی نیز وجود دارد که نظام عالم بر همین مبنا و قانون تنظیم شده است. چه این قوانین فیزیکی باشند (مانند قانون جاذبه زمین) و چه متافیزیکی باشد (مانند قانون تأثیر دعا و صدقه).

نکته سوم:

دعا نیز از جمله همین وسایط است که برای خود قوانینی دارد؛ اما نباید دعا را به مثابه چیزی در برابر کار و کوشش و استفاده از دارو دانست و از طی کردن مسیر درمان اجتناب کرد؛ چنانکه امام علی (ع) فرمود: «کسى که بدون عمل، دعا می کند، مانند تیراندازی است که کمانش زه ندارد»(3).

توضیح واسطه بودن دعا بدین گونه است که شخص دعا کرده و از خداوند چیزی را طلب می نماید، در اینجا دعا واسطه ای برای ارتباط بنده باخدا و درنتیجه توجه خاص خداوند به بنده است. همچنانکه استفاده از دارو نیز می تواند واسطه توجه الهی باشد.

به عنوان مثال شخصی برای شفای مرض خود، در پیشگاه الهی دعا کرده و پاسخ می گیرد. این پاسخ می تواند متناسب با علم و حکمت الهی به انحاء گوناگونی محقق شد. از اموری همچون تحقق و تسریع تأثیر داروها گرفته تا معرفی پزشکی حاذق به وسیله یکی از دوستان.

نکته چهارم:

اما گاهی هم معجزه می شود به این بیآن که از طریق اسباب ناشناخته و غیرعادی، بیمار درمان می شود؛ چنانکه عیسی (ع) به اذن خدا چنین نمود و بیماران را شفا داد (4).

این معجزات و کارهای خارق العاده، همیشگی نیست و از این رو، هم موظفیم دعا کنیم و به رحمت و قدرت نامحدود خدا امیدوار باشیم و هم موظفیم به حکمت خدا اعتماد کنیم و کارهای عادی مؤثر در درمان بیماری را بپیماییم چرا که ممکن است در این مورد حکمت خداوند چنین اقتضا کرده باشد که شفا نه از طریق معجزه و اسباب ناشناخته و نامتعارف، بلکه از طریق دارو و شیوه های متعارف انجام گیرد.

نتیجه :

بنابراین جلوگیری از گسترش یک بیماری تنها فعل انسان (بدون در نظر گرفتن خداوند) نیست تا گفته شود، دعا و عنایت الهی و درنهایت مداخله حضرت حق در این مسئله تأثیری ندارد؛ و از سوی دیگر این امر، تنها منوط به فعل خدا (بدون لحاظ اختیار و اراده انسان) نیست تا دخالت انسان و تلاش او در این مسئله کاملاً بی تأثیر باشد.

بلکه باید هر انسانی تمام تلاش خود را برای جلوگیری از گسترش بیماری های خطرناک و درمان آن ها انجام دهد و در ادامه از خداوند منان و عنایات او نیز استمداد بطلبد به این امید که اگر خداوند صلاح بداند از طریق متعارف و یا به شکل اعجازین، بیماران را شفا دهد.

 

 منبع www.pasokhgoo.ir

پی نوشت ها:

1. سوره انعام، آیه 59.
2. مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، بیروت، انتشارات موسسه الوفاء، چاپ دوم، 1403، ج 2، ص 90.
3. مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، بیروت، انتشارات موسسه الوفاء، چاپ دوم، 1403، ج 93، ص 372.
4. سوره مائده، آیه 110.

علم بهتر است یا دین؟

به نظر شما دینداری بهتر است یا علم؟ دین ما را به توسل و دعا و گریه فرا می خواند تا دری از آسمان گشوده شود و مشکل حل شود، اما علم ما را به آزمایش و تجربه و حل درمان از طریق تلاش و کوشش فرا می خواند؟ کدام مفیدتر و عاقلانه تر است؟

پاسخ اجمالی:

مسئله تقابل دین و علم یک مسئله وارداتی در سنت اسلامی به حساب آمده و در حقیقت خاستگاه آن را باید در خارج از مرزهای اسلام جستجو کرد. دین اسلام هیچ گاه مانع تلاش علمی نبوده و این گونه تبلیغ نکرده است که دعا و توسل همه جا برای رسیدن به مقصود کافی است. از سوی دیگر حوزه ای فعالیت علوم تجربی، مسائل تجربی و آزمایشگاهی است و بسیاری از امور معنوی و روحانی را پوشش نمی دهد. در نتیجه، اساساً تعارضی میان علم و امور دینی (مثل دعا و توسل) نیست تا مجبور باشیم یکی را برگزینیم. به باور صحیح، علم و دین مکمل همدیگرند و انسان مؤمن، هم از علم بهره می برد و هم از دین چرا که این دو را دو بال برای سیر در آسمان حقیقت می داند.

 

پاسخ تفصیلی:

مقدمه:

«رابطه دین و علم» از دیرباز موردتوجه دین‏باوران و اندیشمندان بوده و پیرامون آن بحث‏ها و گفت‏وگوهای فراوانی به میان آمده است؛ که در ادامه، با ارائه نکاتی، دیدگاه صحیح در این زمینه را بیان می کنیم:

نکته اول:

به نظر می رسد منظور شما از علم، تلقی رایج از علم، در روزگار ما یعنی همان علم تجربی است که از راه آزمایش و تجربه حاصل شده و دستاوردهایی چون تکنولوژی را به همراه داشته است. خصوصاً اینکه در سؤال به مواردی چون آزمایش و تجربه نیز اشاره کردید؛ اما مشخص نفرمودید که مراد شما از «دین»، کدام «دین» است؟

چراکه تاریخ نشان می دهد که ادیان گوناگون در مواجه با علم، رویکرد واحدی نداشته و هرکدام به فراخور مقتضیات زمان و آموزه های خود، تقابل خاصی را رقم زده اند. پس هنگامی که از تقابل دین و علم سخن به میان می آید، باید دقیقاً مشخص شود که منظور از دین، کدام دین و یا مذهب است. به عنوان مثال، ادیانی همچون مسیحیت که در تقابل با علم جدید رویکرد مثبتی نداشته و دانشمندانی همچون گالیله را تحت فشار قرار می دادند، نمی توانند کارنامه قابل قبولی را از این تقابل از خود نشان دهند به خلاف اسلام که از ابتدا مشوق عقل و علم بوده و با انتقال مرکزیت حکومت اسلامی از مدینه به عراق و تضارب آرای دانشمندان ملل گوناگون، جریان های عقلی و علمی متنوعی در اسلام شکل می گیرد.

چرا این گونه نباشد وقتی کتاب آسمانی دین اسلام و پیامبرش همواره مشوق علم آموزی و تحصیل علم است. به عنوان نمونه از پیامبر گرامی اسلام (ص) این گونه روایت شده است که فرمودند: «داناترین مردم کسی است که علم مردم را با دانش خود جمع کند و ارزشمند ترین انسان کسی است که علمش افزون باشد و کم ترین ارزش برای کسی است که دانشش کمتر از دیگران است.»(1)

از دلِ همین تفکر بود که دانشمندان بزرگی چون ابوعلی سینا، خوارزمی، جابر بن حیان، ابن هیثم، ابوریحان بیرونی، فارابی، زکریای رازی و ... در تاریخ فرهنگ اسلامی ظهور کردند که هم عالِم و اسلام شناس بوده و هم در علوم دیگر به مفاخر زمان خود تبدیل شده بودند.

نکته دوم:

 حوزه ای فعالیت علوم تجربی، مسائل تجربی و آزمایشگاهی است و تنها در این حوزه است که می توانند، نظریه پردازی کرده و شایسته است انسآن که به نتیجه نظریه ها و فرضیه های توجّه کند.

امّا اگر مسئله ای موضوعا از دسترس تجربه و آزمون خارج بوده و مربوط به مسائل متافیزیکی و فرا مادی باشد، دیگر موضوعی برای علوم تجربی باقی نمانده و تجربه نفیا یا اثباتا نمی تواند در خصوص آن نظری داشته باشد.

مواردی که شما در سؤال بدان اشاره فرمودید نیز از همین قسم است.

دعا و توسل از کلیدواژه های دینی است که در دایره معارف اسلامی تعریف شده و آزمایش و تجربه از کلیدواژگان علم تجربی است که در این حوزه موضوعیت دارد.

علامه شهید مرتضی مطهری در این خصوص می فرماید:

دین یک رسالتی دارد که این رسالت از غیر دین ساخته نیست یعنی از عقل و علم و فکر بشر این رسالت ساخته نیست و اگردرحدود علم و عقل بشر می بود به همان عقل و علم بشر واگذارمی شد و دیگر پیغمبران مبعوث نمی شدند. اسلام برای عقل بشر فوق العاده ارزش قائل است برای تفکر فوق العاده ارزش قائل است. برای علم و مطالعه و آزمایش و مشاهده موجودات و به تعبیر خود قرآن برای سیر درآیات آفاق  و انفس فوق العاده ارزش قائل است ولی این چنین نیست که عقل و فکر و استدلال و علم و مشاهده و آزمایش هراندازه ترقی کند بتواند آن نشانه هایی را که در دین از انسان یا از جهان داده است ارائه کند. این دیگر فقط رسالت دین است و آن مقدار که شما می بینید علم و عقل بشر حقایقی را که دین بیان کرده است تأیید می کند. (2)

درنتیجه، هیچ کدام از این موارد قابل مقایسه با یکدیگر نیستند، چراکه در دو حوزه کاملاً متمایز از یکدیگر تعریف می شوند و نیز جمع این دو راه نیز مانعی نداشته و هیچ کدام جای را برای دیگری تنگ نکرده است بلکه مکمل همدیگرند.

نکته سوم:

دعا کردن نیازی فطری است که در همه ادیان و در همه نحله ها وجود دارد و نفی دعا، نفی یک نیاز فطری است.

همه هستی تحت مشیت و اراده حضرت حق بوده و خداوند عالم را به واسطه وسایط اداره می کند. ازاین رو اگر قرار باشد، اتفاق مثبتی در زندگی انسان بیافتد باید با اذن و اجازه او و نیز با وساطت واسطه ها حاصل شود. در این میان همچنانکه تلاش های علمی و بهره مندی از دانش های تجربی حکم واسطه فیوضات الهی را داشته و نقش مثبتی را در زندگی ایجاد می کند، دعا و توسل نیز واسطه ای برای دریافت فیض الهی بوده و این دو در کنار هم می توانند آثار مثبت بسیاری داشته باشند.

نتیجه :

پرسش از این که دینداری بهتر است یا علم، پرسش نادرستی است؛ چنانکه پرسش از این که آب نوشیدن بهتر است یا غذا خوردن، پرسش نادرستی است. همان طور که بدن ما هم به آب نیاز دارد و هم به غذا، حیات انسانی ما نیز وابسته به تعامل علم و دین است. به باور درست، علم و دین مکمل یکدیگرند و هیچ تعارضی با هم ندارند تا مجبور باشیم یکی را به جای دیگری برگزینیم.

 

 

پی نوشت ها:

1. شیخ عباس قمی، سفینه البحار، ج 3، ص 219 به نقل از تفسیر نمونه، ناصر مکارم شیرازی، دارالکتب الاسلامیه، ج 13، ص 314.
2. شهید مطهرى، مجموعه ‏آثار، انتشارات صدرا، ج‏26، ص 523.

https://www.pasokhgoo.ir/content/%D8%B9%D9%84%D9%85-%D8%A8%D9%87%D8%AA%D8%B1-%D8%A7%D8%B3%D8%AA-%DB%8C%D8%A7-%D8%AF%DB%8C%D9%86%D8%9F

سردار حاج قاسم

دنیا فریبتان ندهد !

  همانند بى‏ رغبت‏هاى به دنیا، و اعراض کنندگان از آن به دنیا بنگرید، که به خدا قسم دنیا به زودى اهل اقامت و ساکنانش را از میان بر مى‏ دارد، و عیّاشان بى‏ خیال را دچار حادثه و بلا مى‏ نماید. آنچه از دنیا از دست رفته و پشت کرده باز نمى‏ گردد، و آینده آن هم روشن نیست . شادى دنیا آمیخته به اندوه است، و قدرت و قوت مردان آن رو به سستى و ضعف مى ‏رود. پس فراوانى آنچه که شما را خوشایند است فریبتان ندهد، زیرا آنچه از دنیا با شما خواهد بود اندک است (نهج البلاغه، خطبه 98)

مشکوک بودن قضیه اشتباه پدافندسپاه

با سلام خدمت بازدیدکنندگان عزیز. بابت مصیبت شهادت سردار سلیمانی و جانباختگان هواپیما تسلیت میگم. در مورد صانحه هواپیما احتمالاً هواپیماهای آواکس آمریکایی در این زمینه نقش خرابکاری داشتن که در آینده انشاءالله مشخص میشه

چنددرصد عراق شیعه هستند؟

مردم عراق از نظر مذهبی به دو فرقه بزرگ اسلامی شیعه و سنی تقسیم می‌شوند. حدود ۶۰٪ مردم عراق شیعه، ۳۷٪ سنی و ۳٪ پیروان سایر ادیان (مسیحیان، یهودیان، آشوریان و...) هستند.

عرب‌های شیعه که بیشتر جمعیت عراق را تشکیل می‌دهند، عموما در جنوب و مرکز این کشور ساکنند. اهالی کربلا، دیوانیه، حله، منتفک، عماره و کوت همگی شیعه‌اند. در استان‌های دیالی، بغداد و بصره اکثریت با شیعیان است. در نقاط دیگر نیز شیعیان پراکنده‌اند. عرب‌های سنی در بخش شمالی عراق تمرکز یافته‌اند. کردها، در مناطق کوهستانی شمال شرق کشور سکونت دارند. سلیمانیه و موصل کانون اصلی آنهاست.

ویکی شیعه